Onze collectieve geschiedenis in Nederland

Bestel nu
Bestel nu
Contact ons

Over ons

Over ons

Hoe zijn we begonnen?

In 2013 nam een groep Hagenaars het initiatief om de geschiedenis van de eerste gastarbeiders bekend te maken aan een breed publiek. Hun drijfveer was even simpel als belangrijk: Wie zijn verleden niet eert, verliest de toekomst en wie zijn wortels vernietigt, kan niet meer groeien.

Om de kennis, ervaringen, successen en falen van deze migranten (Spanjaarden, Italianen, Grieken, Turken en Marokkanen) te bewaren, behoeden en overdragen aan de nieuwe generatie is Atlas Cultureel Centrum in 2014 officieel opgericht.

Atlas Cultureel Centrum wil daarnaast gerichte activiteiten opzetten voor Molukkers, Surinamers en nieuwkomers zoals Polen, Bulgaren en Oekraïners. Hiermee streeft het centrum naar het bevorderen van diversiteit en inclusie, en het creëren van draagvlak voor verbinding in de samenleving.

Nationaliteiten
Over ons

Organisatie

Atlas Cultureel Centrum wil op verschillende manieren bijdrage leveren aan de collectieve geschiedenis en gemeenschappelijke cultuur en levenswijze die aan het ontstaan is.

Door onderzoeken, tentoonstellingen, netwerkbijeenkomsten, conferenties, dialoogbijeenkomsten, culinaire avonden, debatten, literaire avonden en het organiseren van educatieve en culturele programma’s wilt Atlas Cultureel Centrum de kloof tussen groeperingen ( Westerse en niet-Westerse) verminderen, nieuwe ontmoetingen tot stand brengen, gelijke kansen en dialoog bevorderen, racisme en discriminatie bestrijden en bijdragen aan ons multiculturele samenleving.

Activiteiten

Tentoonstelling 1

Tentoonstelling 2

Tentoonstelling 3

Tentoonstelling 4

IMG_8604

Missie

Atlas Cultureel Centrum wil de bedreigende erfgoed ( immateriële erfgoed) van de migranten (Italianen, Spanjaarden,Grieken, Turken en Marokkanen) vastleggen en beschikbaar maken voor een groot en nieuw publiek.

Visie

Dat is onze missie. Daarbij streeft Atlas Cultureel Centrum de volgende doelen na:

• Het verzorgen van educatieve activiteiten
• Het organiseren van netwerkbijeenkomsten, workshops, lezingen en dialoogbijeenkomsten
• Het organiseren fototentoonstellingen, filmavonden, literaire avonden en theatervoorstellingen om bruggen te slaan tussen diverse groepen in de samenleving.

Infini-Fotografie-17
Over ons

Cultuur- en informatieoverdracht

Wij houden rekening met onze doelgroep en relaties en streven naar een constante vernieuwing, ontwikkeling en verbetering. Atlas Cultureel Centrum doet aan cultuur- en informatieoverdracht. Daarnaast staat Atlas Cultureel Centrum open voor het aangaan van contacten met mensen en organisaties van diverse culturele achtergronden.
Wij organiseren samen met diverse partners bijeenkomsten, educatieve activiteiten, tentoonstellingen en alles op het gebied van cultureel erfgoed.

De gemotiveerde vrijwilligers van Atlas Cultureel Centrum zijn van groot belang voor de organisatie. Zonder hen zou de organisatie niet kunnen functioneren. Atlas Cultureel Centrum blijft steeds opzoek naar de vrijwilligers om het team te versterken. We bieden naast een prettige werksfeer met enthousiaste collega’s ook de gelegenheid om andere culturen te leren kennen. De taken die vrijwilligers verrichten zijn o.a. :

  1. Het helpen/ondersteunen van activiteiten.
  2. Het geven van rondleidingen.
  3. Het werven van nieuwe leden.
  4. Het organiseren en beheren van documenten en bestanden.
  5. Helpen bij de planning en organisatie van evenementen.
  6. Lesgeven of assisteren bij educatieve workshops en cursussen.
  7. Helpen bij het maken en verspreiden van promotiemateriaal zoals flyers en posters.
  8. Organiseren en begeleiden van naschoolse activiteiten voor kinderen en jongeren.
  9. Assisteren bij de op- en afbouw van evenementen, zoals het opzetten van stands en podiums.
  10. Bijhouden van social media accounts, het plaatsen van updates en het reageren op berichten.
  11. Bezoekers verwelkomen, hen van informatie voorzien en ervoor zorgen dat ze zich op hun gemak voelen
Projecten
0
Rondleidingen
0
Tentoonstellingen
0
Marokko

Mohamedi El Banihiati naar de Bemuurde Weerd voor een ontmoeting

Met een groot pak onder de arm komt Mohamedi El Banihiati naar de Bemuurde Weerd voor een ontmoeting met zijn oude werkgevers Arnold en John Schat van bakkerij Do Schat. Samen kijken ze naar een filmfragment over de bakkerij in het begin van de jaren zeventig, toen daar veel gastarbeiders werkten. El Banihiati was hun eerste buitenlandse werknemer.

Leuke herinneringen worden opgehaald. Hoe hij begon als schoonmaker, al snel in de bakkerij gebak stond te maken en een eigen wijk kreeg om brood te bezorgen. El Banihiati vond bij hen niet alleen een baan, maar kon ook wonen boven de zaak. Een schilderij “de bakkerij” van Anton Pieck, dat daar hing heeft hij al die jaren bewaard. Hij wil het nu weer terug geven aan de familie Schat.

Turkije

Van arbeider tot politicus

Necati Genç (1932, Gümüşhane) werkte als medisch officier in Turkije. Tijdens zijn dienstplicht in Erzurum won hij medailles met skiwedstrijden. Zijn vader werkte als ambtenaar bij een postkantoor. Hij wilde graag studeren, maar kon geen studiebeurs krijgen. In Ankara volgde hij een vierjarige medische opleiding.

De avontuurlijke Necati Genç is waarschijnlijk de allereerste Turkse migrant in Nederland. Hij kwam in 1959 in Nederland wonen nadat hij vier jaar met een vrachtschip landmijnen naar Amerika, Canada, Engeland en Duitsland had gebracht. Genç was bovendien de eerste Turkse tolk en maatschappelijk medewerker in Nederland.

Over ons

Gastarbeiders uit Griekenland

Met de komst van Griekse gastarbeiders in de jaren zestig begon de Griekse gemeenschap pas echt te groeien. In 1966 sloten de Nederlandse en Griekse regering een wervingsverdrag, waarna Nederlandse bedrijven in Griekenland arbeiders konden werven. In de praktijk gebeurde dat overigens al vanaf 1961. Bedrijven zoals de Staatsmijnen, Royal Sphinx (Maastricht), de garenspinnerij NYMA (Nijmegen) en De Vries Robbé (Gorinchem) trokken toen op eigen initiatief naar Griekenland. Bovendien hadden België (1957) en Duitsland (1960) al eerder een officieel verdrag getekend, waardoor er ook een migratie van Grieken uit die landen naar Nederland op gang kwam. Wanneer het werk in de Belgische mijnen te zwaar werd, zocht men vlak over de grens naar betere omstandigheden.

Een grote concentratie Grieken ontstond in Utrecht, waar zij naar verhouding oververtegenwoordigd zijn. In de loop van de jaren zeventig openden de eerste Griekse restaurants hun deuren. Het land werd steeds populairder als vakantiebestemming, wat hun populariteit in Nederland deed toenemen.De meerderheid van de Grieken in Nederland komt uit de noordelijke gebieden Macedonië en Tracië. Alleen in de havenstad Rotterdam wonen ook Grieken van de eilanden en van de Peloponnesos. In de jaren zestig steeg het aantal Grieken door de arbeidsmigratie, totdat de oliecrisis daar een eind aan maakte.

Vanwege de toetreding van Griekenland tot de EU (1981) konden Grieken vanaf 1988 gebruikmaken van het vrije arbeidsverkeer van werknemers. Als gevolg daarvan neemt hun aantal in Nederland vanaf het einde van de jaren tachtig weer toe. In 2010 woonden er 14.241 Grieken in Nederland.

Algerije

Van arbeider tot politicus

Gino Scalzo gaat in 1963 aan de slag in de Nederlandse Kabelfabriek (N.K.F.) in Delft. Zijn broer werkt daar dan al.
Gino wordt op 26 april 1941 in de provincie Palermo op Sicilië geboren. Zijn vader heeft een boerenbedrijf. Als jonge man werkt Gino in de boerderij en in de bouw. Hij komt in Delft terecht na een moeilijke periode van werk en verblijf in Zwitserland en Duitsland.

Scalzo heeft zich op politiek en sociaal front altijd ingezet voor de zwakkeren in de samenleving, niet alleen voor migrantengroepen. Als in 1986 migranten voor de gemeenteraad mogen stemmen, wordt hij gevraagd zich kandidaat te stellen. Hij twijfelt. Hij heeft een voltijdbaan bij de NKF en daarnaast is hij landelijk voorzitter van de FILEF (Federazione Italiani Emigrati e Famiglie), lid van de Districtsraad en de Bondsraad, voorzitter van de bedrijfsledengroep FNV, lid van het landelijke adviesorgaan voor minderheden van de Industriebond en lid van de Commissie etnische groepen.

Daarnaast zit hij in een commissie die het partijbestuur en Tweede Kamerleden van de PvdA adviseert en in de begeleidingscommissie van de Sociale Raadslieden, een adviesorgaan van B&W in Delft.
Na 14 jaar raadslid te zijn geweest en met de komst van zijn eerste kleinkind in 2000, stopt Scalzo met het gemeenteraadswerk. Tot op de dag van vandaag is hij maatschappelijk betrokken.

Italie

Van arbeider tot politicus

Gino Scalzo gaat in 1963 aan de slag in de Nederlandse Kabelfabriek (N.K.F.) in Delft. Zijn broer werkt daar dan al.
Gino wordt op 26 april 1941 in de provincie Palermo op Sicilië geboren. Zijn vader heeft een boerenbedrijf. Als jonge man werkt Gino in de boerderij en in de bouw. Hij komt in Delft terecht na een moeilijke periode van werk en verblijf in Zwitserland en Duitsland.

Scalzo heeft zich op politiek en sociaal front altijd ingezet voor de zwakkeren in de samenleving, niet alleen voor migrantengroepen. Als in 1986 migranten voor de gemeenteraad mogen stemmen, wordt hij gevraagd zich kandidaat te stellen. Hij twijfelt. Hij heeft een voltijdbaan bij de NKF en daarnaast is hij landelijk voorzitter van de FILEF (Federazione Italiani Emigrati e Famiglie), lid van de Districtsraad en de Bondsraad, voorzitter van de bedrijfsledengroep FNV, lid van het landelijke adviesorgaan voor minderheden van de Industriebond en lid van de Commissie etnische groepen.

Daarnaast zit hij in een commissie die het partijbestuur en Tweede Kamerleden van de PvdA adviseert en in de begeleidingscommissie van de Sociale Raadslieden, een adviesorgaan van B&W in Delft.
Na 14 jaar raadslid te zijn geweest en met de komst van zijn eerste kleinkind in 2000, stopt Scalzo met het gemeenteraadswerk. Tot op de dag van vandaag is hij maatschappelijk betrokken.

Spanje

Spaanse arbeiders 50 jaar in Nederland

Vanaf de jaren ’50 kwamen de eerste gastarbeiders uit Spanje naar Nederland. De Spaanse migranten kwamen vanwege economische redenen maar bij een flink aantal speelde ook politieke redenen een rol. De meesten gingen naar Frankrijk, maar spoedig waren zij ook in Nederland te vinden. Daar werden zij vooral door grote bedrijven geworven, zoals Hoogovens vanaf 1958, in de mijnen, bij Philips Eindhoven, de Twentse textielindustrie, in de Rotterdamse havens en bij de Demka in Utrecht.

Het Franco-regime

In Spanje had Franco met zijn fascistische Falange-beweging zich stevig gevestigd. Hij werd actief gesteund door de Rooms-katholieke kerk. In de context van van de Koude Oorlog streed Spanje ook tegen het communisme. Er werden vier belangrijke Amerikaanse militaire bases in Spanje gevestigd. In feite was deze dictatuur hiermee een soort lid van de NATO. Op het einde van zijn regime probeerde Franco zijn steeds minder populaire bewind te redden. Onder meer door prins Juan-Carlos als zijn opvolger aan te wijzen. Dat kon omdat de monarchie nooit officieel was afgeschaft. De prins kreeg inderdaad de macht na de dood van de dictator in 1975, maar het pakte anders uit dan voorzien. Spanje werd namelijk snel een democratie in de vorm van een constitutionele monarchie. Tien jaar later sloot het land zich aan bij de EEG.