Onze collectieve geschiedenis in Nederland

Bestel nu
Bestel nu
Contact ons

Schoolproject: ‘De levensverhalen van migrantenouderen in de klas`

Project de levensverhalen van de migrantenouderen 2

In de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw ontstond er in Nederland een groot gebrek aan arbeidskrachten. Nadat men eerst gastarbeiders uit landen als Italië, Spanje, Joegoslavië, Griekenland en Turkije had aangetrokken, kwam er eind jaren zestig een stroom van arbeiders uit Marokko op gang. Tussen 1970 en 1980 waren er ongeveer 145.000 Surinamers naar Nederland gekomen. Inmiddels wonen er bijna 500.000 Turkse Nederlanders, 400.000 Marokkaanse Nederlanders en 350.000 Surinamers in Nederland.

De grote culturele verscheidenheid van het hedendaagse Nederland  is historisch geworteld. De identiteit en stadscultuur van Amsterdam, Rotterdam , Den Haag en Utrecht zijn nauw verweven met het arbeidsverleden. Dat zien we terug in hoe ze wonen, het familieleven, het taalgebruik en sociaal-culturele diversiteit.

‘Migrantenouderen hebben veel meegemaakt. Vanuit een ander land en een andere cultuur, gingen ze pionieren en bouwen aan een betere toekomst. Hoe was dat? Wat lieten ze achter en wat hebben ze in Nederland gevonden? Het project ‘De levensverhalen van migrantenouderen in de klas’ gaat met verhalen van migrantenouderen aan de slag en geeft ze een podium waar ze trots mogen zijn op hun levensverhaal. Middels gastlessen op scholen willen we leerlingen/ scholieren kennis maken met het begrip ‘migratie’ , ‘cultuur’, ‘erfgoed’ en de geschiedenis van migrantenouderen uit hun stad. Wij geloven dat het vertellen van deze verhalen bijdraagt aan het besef van eigen identiteit en dat wij leven in een samenleving van vrede, solidariteit en vrijheid’, aldus de initiatiefnemer van het project Sahin Yildirim.

Het project ‘De levensverhalen van migrantenouderen in de klas’ staat voor:

  • Het verbinden van generaties.
  • Geschiedenis en ontwikkeling
  • Het verbinden van klasgenoten
  • Discriminatie, racisme en vooroordelen in de klas te verminderen
  • Kinderen vaardigheden aanleren die passen bij 21st century-onderwijs
  • Beleving van culturele diversiteit en hen een gevoel van identiteit en continuïteit geven

Hoe ziet het project “De levensverhalen van migrantenouderen in de klas” eruit?
Zowel kinderen als ouderen gaan zich goed voorbereiden voor op de ontmoeting. Leerlingen/ Scholieren verdiepen zich met ontwikkelde materiaal eerst in begrippen als ‘migratie’ , ‘erfgoed’, ‘cultuurverschillen’, ‘diversiteit’, ‘racisme’ , ‘discriminatie’ en ‘globalisering’ en ze leren technieken om te interviewen. Ouderen gaan op zoek naar bijvoorbeeld foto’s, en voorwerpen uit het verleden en de leerlingen/studenten gaan op zoek naar familieverhaal. Kortom, de leerlingen/ studenten worden actief betrokken bij het project.  

Voor wie?

Het project ‘De levensverhalen van migrantenouderen in de klas‘ is geschikt voor scholen die leerlingen/studenten (PO, VO en het MBO) willen stimuleren de wereld te ontdekken. Het project sluit heel goed aan bij leerdoelen in het onderwijs, van bijvoorbeeld taal, wereldoriëntatie, burgerschap en onderzoekend leren. Enkele reacties van schoolleiders, docenten en leerlingen/ studenten:
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

Directeur basisschool De Schakel in Utrecht: “Wat een mooie en positieve manier om met kinderen in
gesprek te gaan over migratie. Een inhoudelijk project over de geschiedenis, gecombineerd met het ervaringsverhaal van zeer betrokken mensen. De kinderen denken nu na over hun eigen familie: hoe ging het eigenlijk met hun opa of oma? Het project zorgt voor respect en verbinding.”
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

Bovenbouwcoördinator Kubra: “Het project ‘De levensverhalen van migrantenouderen in de klas’ sluit bij ons aan op persoonsvorming en socialisatie. We zien dit als een mooie aanvulling op het burgerschapsonderwijs. Toen ik over het programma hoorde, was ik meteen enthousiast. In de klas hebben we op een laagdrempelige manier gesproken over cultuurverschillen, vooroordelen en discriminatie. Het is daarom belangrijk dat scholen ruimte bieden voor dit unieke project.

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

Juf Sarah: “Het project zorgde niet alleen voor verbinding in de klas, maar de leerlingen gingen ook op zoek naar hun eigen identiteit. Het zorgde voor erkenning en herkenning. Het project sloot perfect aan bij de belevingswereld van de leerlingen.”

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

Amin (leerling groep 8): “Mijn ouders zijn in Marokko geboren. Ik vond het echt een
leerzaam project. Eindelijk wordt er nu positief over mij gesproken.”

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..


Oproep

Atlas Cultureel Centrum wilt graag het ‘De levensverhalen van migrantenouderen in de klas’ landelijk met diverse scholen (PO, VO en het MBO) uitvoeren. Bent u een docent, teamleider of rector? Wilt u ook het project ook op uw school uitvoeren? Neem dan gerust contact met ons op.

Kosten

De kosten zijn afhankelijk van aantal klassen die meedoen en de periode. Stuur voor meer informatie een email naar info@atlascultureelcentrum.nl

Uw investering per leerling voor deelname zal in overleg worden vastgelegd.  

Extra informatie

Wilt u graag meer informatie over het project? Neem dan gerust contact met de project coördinator, de heer Sahin Yildirim via info@atlascultureelcentrum.nl

Zie meer informatie over de voorgaande projecten van stichting Atlas Cultureel Centrum op www.atlascultureelcentrum.nl

Marokko

Mohamedi El Banihiati naar de Bemuurde Weerd voor een ontmoeting

Met een groot pak onder de arm komt Mohamedi El Banihiati naar de Bemuurde Weerd voor een ontmoeting met zijn oude werkgevers Arnold en John Schat van bakkerij Do Schat. Samen kijken ze naar een filmfragment over de bakkerij in het begin van de jaren zeventig, toen daar veel gastarbeiders werkten. El Banihiati was hun eerste buitenlandse werknemer.

Leuke herinneringen worden opgehaald. Hoe hij begon als schoonmaker, al snel in de bakkerij gebak stond te maken en een eigen wijk kreeg om brood te bezorgen. El Banihiati vond bij hen niet alleen een baan, maar kon ook wonen boven de zaak. Een schilderij “de bakkerij” van Anton Pieck, dat daar hing heeft hij al die jaren bewaard. Hij wil het nu weer terug geven aan de familie Schat.

Turkije

Van arbeider tot politicus

Necati Genç (1932, Gümüşhane) werkte als medisch officier in Turkije. Tijdens zijn dienstplicht in Erzurum won hij medailles met skiwedstrijden. Zijn vader werkte als ambtenaar bij een postkantoor. Hij wilde graag studeren, maar kon geen studiebeurs krijgen. In Ankara volgde hij een vierjarige medische opleiding.

De avontuurlijke Necati Genç is waarschijnlijk de allereerste Turkse migrant in Nederland. Hij kwam in 1959 in Nederland wonen nadat hij vier jaar met een vrachtschip landmijnen naar Amerika, Canada, Engeland en Duitsland had gebracht. Genç was bovendien de eerste Turkse tolk en maatschappelijk medewerker in Nederland.

Schoolproject: ‘De levensverhalen van migrantenouderen in de klas`

Gastarbeiders uit Griekenland

Met de komst van Griekse gastarbeiders in de jaren zestig begon de Griekse gemeenschap pas echt te groeien. In 1966 sloten de Nederlandse en Griekse regering een wervingsverdrag, waarna Nederlandse bedrijven in Griekenland arbeiders konden werven. In de praktijk gebeurde dat overigens al vanaf 1961. Bedrijven zoals de Staatsmijnen, Royal Sphinx (Maastricht), de garenspinnerij NYMA (Nijmegen) en De Vries Robbé (Gorinchem) trokken toen op eigen initiatief naar Griekenland. Bovendien hadden België (1957) en Duitsland (1960) al eerder een officieel verdrag getekend, waardoor er ook een migratie van Grieken uit die landen naar Nederland op gang kwam. Wanneer het werk in de Belgische mijnen te zwaar werd, zocht men vlak over de grens naar betere omstandigheden.

Een grote concentratie Grieken ontstond in Utrecht, waar zij naar verhouding oververtegenwoordigd zijn. In de loop van de jaren zeventig openden de eerste Griekse restaurants hun deuren. Het land werd steeds populairder als vakantiebestemming, wat hun populariteit in Nederland deed toenemen.De meerderheid van de Grieken in Nederland komt uit de noordelijke gebieden Macedonië en Tracië. Alleen in de havenstad Rotterdam wonen ook Grieken van de eilanden en van de Peloponnesos. In de jaren zestig steeg het aantal Grieken door de arbeidsmigratie, totdat de oliecrisis daar een eind aan maakte.

Vanwege de toetreding van Griekenland tot de EU (1981) konden Grieken vanaf 1988 gebruikmaken van het vrije arbeidsverkeer van werknemers. Als gevolg daarvan neemt hun aantal in Nederland vanaf het einde van de jaren tachtig weer toe. In 2010 woonden er 14.241 Grieken in Nederland.

Algerije

Van arbeider tot politicus

Gino Scalzo gaat in 1963 aan de slag in de Nederlandse Kabelfabriek (N.K.F.) in Delft. Zijn broer werkt daar dan al.
Gino wordt op 26 april 1941 in de provincie Palermo op Sicilië geboren. Zijn vader heeft een boerenbedrijf. Als jonge man werkt Gino in de boerderij en in de bouw. Hij komt in Delft terecht na een moeilijke periode van werk en verblijf in Zwitserland en Duitsland.

Scalzo heeft zich op politiek en sociaal front altijd ingezet voor de zwakkeren in de samenleving, niet alleen voor migrantengroepen. Als in 1986 migranten voor de gemeenteraad mogen stemmen, wordt hij gevraagd zich kandidaat te stellen. Hij twijfelt. Hij heeft een voltijdbaan bij de NKF en daarnaast is hij landelijk voorzitter van de FILEF (Federazione Italiani Emigrati e Famiglie), lid van de Districtsraad en de Bondsraad, voorzitter van de bedrijfsledengroep FNV, lid van het landelijke adviesorgaan voor minderheden van de Industriebond en lid van de Commissie etnische groepen.

Daarnaast zit hij in een commissie die het partijbestuur en Tweede Kamerleden van de PvdA adviseert en in de begeleidingscommissie van de Sociale Raadslieden, een adviesorgaan van B&W in Delft.
Na 14 jaar raadslid te zijn geweest en met de komst van zijn eerste kleinkind in 2000, stopt Scalzo met het gemeenteraadswerk. Tot op de dag van vandaag is hij maatschappelijk betrokken.

Italie

Van arbeider tot politicus

Gino Scalzo gaat in 1963 aan de slag in de Nederlandse Kabelfabriek (N.K.F.) in Delft. Zijn broer werkt daar dan al.
Gino wordt op 26 april 1941 in de provincie Palermo op Sicilië geboren. Zijn vader heeft een boerenbedrijf. Als jonge man werkt Gino in de boerderij en in de bouw. Hij komt in Delft terecht na een moeilijke periode van werk en verblijf in Zwitserland en Duitsland.

Scalzo heeft zich op politiek en sociaal front altijd ingezet voor de zwakkeren in de samenleving, niet alleen voor migrantengroepen. Als in 1986 migranten voor de gemeenteraad mogen stemmen, wordt hij gevraagd zich kandidaat te stellen. Hij twijfelt. Hij heeft een voltijdbaan bij de NKF en daarnaast is hij landelijk voorzitter van de FILEF (Federazione Italiani Emigrati e Famiglie), lid van de Districtsraad en de Bondsraad, voorzitter van de bedrijfsledengroep FNV, lid van het landelijke adviesorgaan voor minderheden van de Industriebond en lid van de Commissie etnische groepen.

Daarnaast zit hij in een commissie die het partijbestuur en Tweede Kamerleden van de PvdA adviseert en in de begeleidingscommissie van de Sociale Raadslieden, een adviesorgaan van B&W in Delft.
Na 14 jaar raadslid te zijn geweest en met de komst van zijn eerste kleinkind in 2000, stopt Scalzo met het gemeenteraadswerk. Tot op de dag van vandaag is hij maatschappelijk betrokken.

Spanje

Spaanse arbeiders 50 jaar in Nederland

Vanaf de jaren ’50 kwamen de eerste gastarbeiders uit Spanje naar Nederland. De Spaanse migranten kwamen vanwege economische redenen maar bij een flink aantal speelde ook politieke redenen een rol. De meesten gingen naar Frankrijk, maar spoedig waren zij ook in Nederland te vinden. Daar werden zij vooral door grote bedrijven geworven, zoals Hoogovens vanaf 1958, in de mijnen, bij Philips Eindhoven, de Twentse textielindustrie, in de Rotterdamse havens en bij de Demka in Utrecht.

Het Franco-regime

In Spanje had Franco met zijn fascistische Falange-beweging zich stevig gevestigd. Hij werd actief gesteund door de Rooms-katholieke kerk. In de context van van de Koude Oorlog streed Spanje ook tegen het communisme. Er werden vier belangrijke Amerikaanse militaire bases in Spanje gevestigd. In feite was deze dictatuur hiermee een soort lid van de NATO. Op het einde van zijn regime probeerde Franco zijn steeds minder populaire bewind te redden. Onder meer door prins Juan-Carlos als zijn opvolger aan te wijzen. Dat kon omdat de monarchie nooit officieel was afgeschaft. De prins kreeg inderdaad de macht na de dood van de dictator in 1975, maar het pakte anders uit dan voorzien. Spanje werd namelijk snel een democratie in de vorm van een constitutionele monarchie. Tien jaar later sloot het land zich aan bij de EEG.